Over mij

Ik kom uit het tijdperk dat ABN (Algemeen Beschaafd Nederlands) een absolute must was dus ik heb heel lang geschreven op een aangeleerde manier, de newsreaders way.
Niets voor mij want ik houd vooral van spreektaal, vertellen in plaats van voorlezen, inspelen op het publiek, zelf emotioneel worden, woorden verzinnen, grote gebaren maken.
Allemaal zaken die niet mochten op de toneelschool want ze zouden afleiden van het echte verhaal. Maar verplicht stilstaand op een vierkante meter werd ik saai en stil en verloor ik mijn goesting in schrijven en vertellen op een podium. 

Teleurgesteld zei ik de theaterwereld vaarwel en ontdekte in de wereld van Human Resources mijn tweede passie: lesgeven. Ik bleek goed in het helder uitleggen van moeilijke vraagstukken en arbeidswetgeving. Ondanks een succesvolle carrière bij General Electric was er dat knagend “Is dit het nu?”.

Dankzij de fantastische herinnering aan een masterclass Storytelling bij Ian McKellen (Gandalf uit LOTR) rond mijn 23, een werkelijk oversized burn-out en een-niet-meer-te-negeren diep verlangen naar het podium rond mijn 30, zei ik f**k you tegen de gevestigde schrijverswaarden, het elitaire sprekersestablishment en iedereen die me verbood mezelf te zijn. 

Als ik terug zou schrijven (én vertellen), dan wel in mijn eigen natuurlijke stijl. Geen 'hoe het moet' en voluit gesticuleren. Weet je wat ik mocht ontdekken? Dat mensen zich aangetrokken voelen tot mij nét omdat ik de dingen vertel met imperfect Nederlands én veel gebaren. Nu gij!

Maar de grootste doorbraak kwam er toen Edward en ik wetenschappen combineerden met creativiteit. Daarmee ging een poort in mijn brein open die tot op vandaag een niet te stuiten bron aan ideeën is en tover ik al 20 jaar mijn droomjobs uit mijn mouw allé, mijn hoofd.

Dàt wens ik jou ook. Een carrière als ceremoniespreker en storyteller waarvan je kan leven.